Meet Martinella

Behalve foto’s wil ik ook het verhaal vertellen van deze bijzondere vrouw. Verleden jaar mocht ik al met haar kennis maken (zie eerdere post). Ik was benieuwd of als ik dit jaar naar Puglia zou gaan zij nog zou leven. Nou alive and kicking.

De eerste ochtend dat ik haar zag was ze betonblokken van voor naar achter op haar land aan het sjouwen met haar kruiwagen. Nou lijkt dit misschien niet zo bijzonder maar de grond is van klei en dus zacht en hobbelig en ik denk dat ze zo’n 40 kilo nog weegt. Maar kracht genoeg en op de terugweg maar gelijk even sprokkelhout meenemen voor de steenoven die ze nog echt gebruikt.

Ze vindt het geweldig als je langskomt en haar aandacht schenkt. Ze vertelt honderd uit met veel expressie en handgebaren en laat vol trots haar huisje zien waar de tijd heeft stilgestaan. Aan de muur nog wat naaigerei waarvan de naald verroest was en in de keuken een pannetje met olijven in het zout. Haar plantjes geeft ze water met een emmer die ze ophaalt uit de waterput. Een badkamer heb ik niet gezien dus wassen gaat waarschijnlijk ook op de oude manier. Buiten heeft ze ook haar altaartje van heiligen waarvan ze Padre Piedro steevast kust.

Ze is heel aanhankelijk en wil met je gearmd lopen maar dat gevoel van willen aanraken is wederzijds, ze is zo lief!!
Haar ogen zitten vol spirit maar als ze lacht is ze net een lief klein meisje.

Ik hoop dat ze er volgend jaar nog is.